Sular siyah burada. Sanki üstünde bile nefes alamıyorsun okyanusun. Daha olmayacak neler uğruna şekillendireceğiz acaba hayallerimizi?
Davetsiz değil mi zaten bütün endişeler, kuşkular? Pek alçak gönüllü değiliz, değiller değişimlere karşı. Çok çok uzaklara uzanmak da çözüm değil aslında, aynı kafa, aynı ruh peşini bırakmadıkça. Kaç dilde ifade edilebilir hissetiklerimiz? Kaç lisan sadece tek kelimeyle anlatabilir, yüksekten düşerek uyandığımız rüyaları?
Çok, çok uzun zamandır özlemindeyim, en baştan ve tüm olasılıklarıyla yenilenmenin. Nerede düşürdüm, düşürdük bizi biz yapan heveslerimizi? Daha şimdiden bu kadar yüzündeysek suyun, ne kadar devam edebiliriz böyle? Bir ömür? Hadi bir ömür gitsin diyelim. Gerçekten değer mi harcamaya bir ömrü böyle?
Çok büyük beklentilerim vardı sanırım. En çok da kendimden. Ruhum tok artık, vaktinden çok sonra gelen bağışlanmalara. İnsan karşı kıyılara varamayacağını bile bile salmamalı kağıttan gemileri okyanuslara.
