Uzak görünen şeyler daha huzurlu mudur gerçekten? Mesela, yıldızlar hep uyuyorlar gibi ve göz kırpıyorlar yataklarında döndüklerinde.
Mesela Ay Dünya’nın balık ağıyla yakaladığı uydusu mu? Daha uzak bir hayat var mı onun için de? Ne büyük yanılgı; dokunmadıklarının da sana dokunmayacaklarını düşünmen. Dünya Ay’a kızıyor mudur günün en beklenmedik saatinde, denizlerimi okyanuslarımı rahat bırak, diye?
Ne kadar çok baştan başlamak isterdim şimdi ve en çok da ruhumu başka bir balıkçıya ördürürdüm sanırım.
Bazen balıkların, yıldızların suya düşürdükleri hayalleri olduğuna inandırıyorum kendimi. Ne kadarı romantik, ne kadarı fantastik tartışırım hani. Bir şeylerin başka galaksilerde uyuyor olma ihtimaliyle tanımladım iç huzuru. Sevilesi kılma çabaları bunlar, uzun uğraşlar sonucu kazanılmış yalnızlıkları ve böylesine bir hayatı.
Ne kadar çok baştan başlamak isterdim şimdi.
